Translations

If You would like to translate my Dutch Blog: use www.translate.google.com

maandag 21 juni 2010

Atlantic Canada & Rocky Mountains USA 3

Whycocomagh, maandag 21 juni

Morgen, dinsdag de 22e, neem ik de dagferry naar Newfoundland. Ben benieuwd wat er gedurende de 7 uur lange overtocht te zien is op zee.

Afgelopen week heb ik vooral Cape Breton Island onveilig gemaakt, een mooi gebied met in het centrum het grote Bras d’Or Lake en in het Noorden het Cape Breton Highlands National Park.

Het Bras d’Or Lake staat zowel in het noorden als zuiden in verbinding met de Atlantic. Mij was aanbevolen om in St Peter’s de bijzondere “botenlift” te bekijken tussen de Atlantic en het meer. Gewoon een sluis dus, met een ophaalbrug, voor Canada heel bijzonder. Wel apart was dat ie dubbele sluisdeuren heeft, omdat bij hoogtij het water hoger staat dan in het meer en bij laagtij juist lager!


Rondom het meer en langs de kusten lopen genoeg mooie wegen om een aantal dagen rond te rijden vanuit het centraal gelegen Hostel “Bear on the Lake” (Whycocomagh). Daarnaast kom je op de meest desolate plaatsen als je de GPS de kortste weg laat wijzen. Soms vindt de GPS weggetjes die niet op de kaart staan, maar dan ook kunnen eindigen in een soort bedding van een bergbeek. Voor mij een reden om te keren (Hunter, ik zal je laten weten waar dit pad loopt, misschien wel iets voor jou?)

Het GPS pad toen het nog leuk was.

De 300 km. lange Cabot Trail, geheel geasfalteerd, heb ik in 2 dagen gereden, met uitstapjes naar het noorden op dirt roads. Naar Meat Cove, volstrekt geisoleerd aan de Bay of St. Lawrence en een Boeddistisch klooster bij Pleasant Bay, met een echte Stupa erbij! Je zou het zelf niet bedenken.

Cabot Trail (3x):


Boeddistische Stupa in the middle of Nowhere

dinsdag 15 juni 2010

Atlantic Canada & Rocky Mountains USA 2

Digby, maandag 14 juni.
Het zuidelijke deel was eigenlijk vrij vlak, dus ook vrij saai om te rijden.
De route heb ik dus ook maar een paar keer afgekort door de zogenaamde snelweg te rijden, dat is een 2, soms 3 baans weg met meestal gelijkvloerse kruisingen, maar je mag er wel harder rijden, zelfs 100 km/uur!
Tja de hoogste versnelling heb dan ook nog vrijwel niet gebruikt. Zaterdag ben ik doorgereden tot Digby, dat bekend staat om z'n scallops (St.Jacobsschelpen). 1 x raden wat ik dus gegeten heb die avond, op advies van de man van het Hostel aan een BBQ-spies geregen met bacon eromheen en dan op de BBQ! Prima recept!
Zondag het schiereiland Digby Neck gereden, weer prima gevarieerde wegen. Bezienswaardigheden zoals Sandy Cove en Balancing Rock bezocht, gewoon een zandstrand en een staaf graniet op een andere.

Wel hebben we voor 't eerst weer eens lekker kunnen genieten van mooie dirt roads/gravel roads, die zijn hier in deze omgeving volop.
Wel een lekke achterband gehad, nota bene op een asfaltweg! Er zat een spijker van 3 cm. in.

Kreeg direct hulp van een passerende automobilist, die thuis even z'n kompressor ging halen. Het schuimspul om een band te "repareren" werkte niet, was wel voldoende om, met behulp van de kompressor, nog 2 km. te rijden naar het huis van Jamie, een motorrijder, die ook gestopt was. Van banden wisselen had hij geen verstand maar hij had een garage met goed gereedschap. Toen de motor weer op 2 luchtbanden stond was het lunchtijd en moest ik echt mee-eten, er was gewoon op me gerekend! Zo zijn die Canadezen!

zaterdag 12 juni 2010

Atlantic Canada & Rocky Mountains USA 1

Nova Scotia, 11 juni 2010.

Vandaag is de reis echt begonnen. vanaf Halifax langs de atlantische kust naar het zuiden gereden, goede wegen en lekker bochtig. Mooie kusten en prima weer.

Overal langs de weg zie je aanbiedingen om kreeft te eten, dus in het Hostel eens navraag gedaan. De gastheer wist hoe je ze zelf kunt bereiden, dus in het dorp Mahone Bay een mooie verse kreeft gekocht en samen gekookt, hij dus. Gewoon native gegeten, zonder poespas dus, met knoflook stokbrood en tomatensalade. Met een notenkraker en een zakmes, niks mis mee. Eigenlijk is het zo helemaal geen luxe eten!
Ik snap nu waarom veel vegetarie"ers wel vis eten; als je de kreeft in het kokende water doet, dan kwispelt ie nog ff met z'n staart, alvorens  te beginnen aan het garingsproces!
't Is hier wel erg relaxed rijden, men lijkt geen haast te hebben en houdt zich aan de verkeersregels. Niet ff snel voor je langs schieten als dat nog lijkt te kunnen, maar elkaar ruim de ruimte geven. Bevalt mij goed, ook ik heb geen haast.
Over haast gesproken, ik heb nog nooit mijn motor zo snel in ontvangst kunnen nemen als nu ! Dinsdag om 18 uur kreeg ik een mail dat de motor aangekomen was die dag en, na op woensdag om 12 uur de havenkosten betaald te hebben, kon ik al om 14 uur wegrijden van het haventerrein.

KaaTje M voelde zich gelijk al thuis, ook dankzij de GPS met de Noord Amerikaanse kaarten. We konden zo rechtstreeks naar het Hostel kachelen.
Dingen die anders zijn dan bij vorige reizen:
- Shipping van de motor via RoRo transport, Roll On - Roll Off, een soort Ferry dus i.t.t. containertransport. Voordeel is dat je je motor niet hoeft in te kratten, nadeel dat het duurder is, ook omdat je de 'cargo' niet kleiner kunt maken door bijvoorbeeld het voorwiel te demonteren en de koffers los te koppelen.
- Een WA verzekering voor de motor afgesloten in de USA, de eerste keer dus dat ik verzekerd rijd op reis, afgezien dat ik kennelijk ouder word, is het ook pas de laatste jaren mogelijk geworden om een funktionele verzekering af te sluiten. Alleen bij nederlandse verzekering maatschappijen kan dat nog steeds niet, maar gelukkig hebben we nu internet en kan het via de US wel.
- Gedetailleerde GPS kaarten, ook van de steden, i.t.t. de zogenaamde wereldkaart van Garmin. Dankzij Pirate Bay, wel een paar jaar verouderde versie, maar die voldoet.