Rocky Mountains USA 7

Greybull, 27 juli.


De eerste Parken:

1 Theodore Roosevelt NP ( ZW North Dakota)
2 Mt. Rushmore Nat. Memorial (ZW South Dakota)
3 Black Hills Forest (ZW South Dakota)
4 Badlands NP (ZW South Dakota)

1.
Door het park loopt een mooie ‘scenic loop drive’ met schitterende uitzichten. Een deel van het park zijn Badlands, dat doet denken aan het Turkse Cappadocie. Volgens mij een bewijs dat Turkije beter aansluiting kan zoeken bij de Verenigde Staten dan bij Europa!

Er zijn ook enkele Steden van Prairie honden, kleine beestjes van zo’n 20 cm groot.

Het park staat met name bekend vanwege de bisons, maar die waren niet te zien. Volgens een parkwachter waren de dieren naar rustiger plaatsen gegaan en niet bij de drive vol toeristen. Kennelijk zijn het toch echt wilde bisons!
Het dorpje Medora bij de ingang van het park heeft een hoog toeristisch cowboy gehalte.

2.
De koppen van de 4 vroegere presidenten zijn indrukwekkend en al van verre te zien. Wel erg toeristisch.

Overigens fotograferen ook de amerikanen de hele familie bij dit soort achtergronden, net als de japanners en maar aan anderen vragen om een foto te maken!

3.
Vlakbij Mt. Rushmore ligt het Black Hills Forest, een ideaal motor gebied met echt bochtige wegen. Er waren ook enkele houten viaducten met een bocht van ruim 270 graden om hoogte te winnen. Eerst ga je onder het viaduct door en na een korte scherpe bocht er overheen.

Ook de Needles Highway is een en al bocht. Jammer dat er zoveel Harleys op de weg zaten, want die hinderen in de bochten nog meer dan auto’s. HD rijders groeten ook niet als ze in een bocht rijden, kunnen ze ook niet want ze moeten hard aan hun stuur trekken om dat ding de bocht door te krijgen. Is ook niet zo gek als je ziet hoe ze, met de benen wijd, op hun HD zitten. Ook hier zijn de dorpen kitscherige cowboynamaak.

4.
Ondertussen is het ook hier zo’n 35 graden en door de Badlands had ik een mooie dirt-road uitgekozen.

Jammer genoeg had ik weer last van kokende benzine in de linker tank, een probleem dat volgens de importeur in Nederland helemaal niet voor kan komen.

Vandaag heb ik zo’n 550 km. door Wyoming naar het westen gereden om morgen bij het Yellowstone NP aan te komen. Totaal onverwacht reed ik ten westen van Buffalo door een mooie bergketen; Big Horn Mountains, voor de rest was het vandaag gewoon erg heet.

Atlantic Canada & Rocky Mountains USA 6

24 juli, Dickinson (North Dakota)


Trans Canada

Vanaf Quebec was het echt Trans Canada, veel ‘boring’ kilometers over grote rechte, vlakke Highways naar het westen. Dagen van 8 uur rijden en zo’n 600 kilometer en dat met slechts zo’n half uur in totaal aan pauze voor tankstops. It’s a long way en Ontario is groot.
Tja, ik heb 2 Highlights voor deze reis en dat is Atlantic Canada (Nova Scotia en Newfoundland) en de Rocky Mountains met z’n vele parken in de US. En daartussen is veel niks, zo’n dikke 3 duizend kilometer.

In Canada ben ik doorgereden tot vlakbij de grens van Ontario en Manitoba. In Dryden ben ik een paar dagen blijven plakken bij vrienden van vrienden, die ik in het voorjaar 5 minuten toevallig in Nederland op straat ontmoet had. Geweldig relaxed leven daar aan een meer in een behoorlijk afgelegen gebied (naar onze begrippen). Heb daar voor het eerst van mijn leven gevist en ben een paar vrienden rijker geworden.

De grens naar de US heeft me 3 kwartier gekost en al die tijd waren er 3 ambtenaren voor mij bezig en dat voor 6 dollar (voor het visum). Al de bagage op de motor werd met handschoenen aan secuur doorzocht en de tomaat en knoflookbol die ze vonden moesten echt vernietigd worden, want die konden best van chinese oorsprong zijn, een stuk droge worst was geen probleem, want die was van canadese origine! Mijn wapens, een bijl en een grote spuitbus met pepperspray tegen beren, waren kennelijk geen enkel probleem. De koffers zijn wel onderzocht, maar het vakje bij de tank en onder het zadel had niet hun belangstelling, terwijl ik daar van alles had kunnen verstoppen, geen drugs want er liep ook een snuffelhondje rond. Maar daar ging het ook niet om, ’t ging alleen om landbouwrisiko’s ( besmettingen). Verder zaten mijn gegevens van 4 jaar geleden Alaska nog in het systeem en was er geen reden om mij onbetrouwbaar te achten. Overigens werd er helemaal niet gevraagd naar de papieren van KaaTje M, niet naar zijn verblijfvergunning en ook niet naar zijn verzekeringspapieren.

Minesota en North Dakota zijn grotendeels zo vlak als de Noordoostpolder, maar dan wel de hele dag door! Vandaag in Bismarck nieuwe sloffen voor KaaTje M gekocht, we hadden de oude echt zo goed afgereden op de lange rechte highways dat in het midden het canvas er bijna doorheen kwam.
Het zou echt zonde geweest zijn om nieuwe banden bloot te stellen aan die lange rechte trajecten en vanaf morgen komen er mooie wegen door de parken van T. Roosevelt en Mt. Rushmore, dan is lekker profiel noodzaak!

Grappig is dat ook hier je in een andere wereld terecht komt zodra je de grens bent overgestoken, net als naar Belgie! Het heeft hier een hoog cowboy gehalte en inderdaad is hier alles big, bigger of biggest, vooral veel peoples. Een groot voordeel hiervan is dat je jezelf als superslank kunt beschouwen.

Nog even een opmerking over het, Franstalige, Quebec. Naar mijn gevoel zijn de mensen daar echt afstandelijker. Zelfs door motorrijders werd ik daar amper aangesproken in tegenstelling tot in de andere provincies. Wel hebben ze daar fatsoenlijk brood, in tegenstelling tot de altantische provincies, waar het brood weliswaar 14 dagen goed blijft in de motor, maar alleen enigszins te eten is na roosteren. Dan nog moet je je tanden direct poetsen als je niet de hele dag rond wil lopen met een kleffe, niet weg te krijgen, plak tussen je tanden en kiezen.

Atlantic Canada & Rocky Mountains USA 5

Quebec, dinsdag 13 juli.


Op weg naar het Westen.
Na mijn Highlights Nova Scotia en Newfoundland in Atlantisch Canada, begint eigenlijk al onze reis naar het Verre Westen “across Canada”. Vanaf St. Johns naar de Ferry gereden,via de kust en een mooi vogelnatuurpark: Cape St. Mary’s ecological reserve (Veel Northern Gannets= Jan van Genten, maar nog meer mist). Mooi schiereiland, nog behoorlijk kaal en ‘onbewoond’.

St. Johns

Plaatselijke Brouwerij

Na aankomst ’s morgens weer op Nova Scotia was het eindelijk weer mooi warm weer zo’n 22 graden en daarvan heb ik die dag volop genoten bij “ The Bear on the Lake”.

Vandaar vooral via lekkere kustweggetjes en lekker weer naar Moncton in New Brunswick getourd, waar we een afspraak met de dealer hadden om ketting en tandwielen te wisselen. Op zich was dat weer een verhaal apart want eerst had ik de dealer in Halifax aangeschreven, maar die had de spullen niet op voorraad en bestellen zou een week duren!! . Dus toen de dealers in Moncton en Quebec gemaild. Ondertussen begon de ketting echt op z’n eind te raken en kreeg ik steeds meer het gevoel op een kinderkopjesweg te rijden. Bij “Toys for Big Boys” in Moncton kon ik al 3 dagen later terecht! Daar heeft KaaTje M gelijk een kleine beurt gekregen, we hadden alweer ongeveer 7.500 km gereden, dus officieel tijd voor nieuwe olie. Hartelijke ontvangst en goede zorg door de mannen van de dealer, kreeg ook een T-shirt, een petje en stickers. ’s Avonds was daar ook een BBQ en wederom werd ik weer hartelijk ontvangen, ook door de vele HD rijders, die daar waren. Tja die mochten nu eens een echt stoere motor aanschouwen. Natuurlijk moesten er daar veel foto’s gemaakt worden en kreeg ik o.a. een canadees vlaggetje. Al met al goede reclame voor KTM!

"." mag je wegdenken

Big Boy

Voor als je slecht ter been bent

Verder via de kustweggetjes onder andere van het schiereiland Gaspesie naar Quebec City gereden.

Het tijdverschil met Nederland wordt steeds groter, is nu alweer 6 uur. Onderweg nog een keer een echt zware onweersbui gehad, die ik, te laat, aan zag komen! Maar gelukkig was er toen vlakbij een viaduct, waar de regenkleding aankon. Ondertussen was de storm zo hevig geworden, dat ik blij was een schuilplaats te hebben en ben daar pas vertrokken toen het een dik half uur later ‘gewoon’ ging regenen. ’s Avonds sliep ik in een vuurtorenhuis, waar alles weer lekker kon drogen, met zo’n 30 graden was het warm en benauwd zat. De voetbalfinale kon ik niet zien omdat het zo’n mooi weer was dat ik de verleiding niet kon weerstaan om lekker op de motor door te rijden. Achteraf een goede keus geweest, want anders had ik voor 1 doelpuntje meer dan anderhalf uur in een bedompte warme ruimte moeten zitten, dat was echt zonde geweest! Bovendien was al bewezen dat Nederland beter speelde dan Duitsland!

Quebec city lijkt wel een zuid europees gezellige stad, veel terrasjes en mensen op straat, bovendien is er een muziekfestival met veel optredens van, je raadt het al, diverse beroemde bands, zoals Santana en Steve Winwood. Jammer dat er forse onweersbuien waren.

Morgen gaat het echte across Canada beginnen, de eerste 2400 km naar Dryden (Ontario), waar kennissen wonen.

Atlantic Canada & Rocky Mountains USA 4 bis

Update van KaaTje M.


Sinds we op 9 juni het haventerrein in Halifax afreden hebben we 5.845 km. gereden.
Dat is gemiddeld ongeveer 265 km/dag.
Het gemiddelde benzinegebruik was 1 : 16.3
Maximaal een keer 1 : 14.7, minimaal een keer 1 : 18.3.
De ketting begint aardig te slijten en moet nu al na ruim 500 km. opnieuw gesteld worden.
De KTM dealer in St. Johns , alleen Off-Road dealer, had geen setje op voorraad en kon die ook niet meer tijdig voor ons bestellen. We hebben nu de dealer in Halifax gemaild en willen volgende week even omrijden om daar langs te gaan.

We rijden veel op asfalt, weliswaar niet altijd van strakke kwaliteit en soms met ernstige verzakkingen en potholes. Soms zijn er leuke gravelroads, maar dat zijn hier vaak maar kleine stukjes. Dat was eigenlijk in Nova Scotia beter, vooral als we de GPS de kortste weg lieten zoeken. Hier in Newfoundland gaat dat niet op omdat er meestal maar 1 weg ergens naartoe gaat.
Wel wordt er in Canada nu veel aan de weg gewerkt en dat is dan wel lekker dirt, maar meestal moet je dan achter een “Follow me” auto aanrijden, dus gas erop is er dan niet bij.

Vastgebonden op de Ferry








KaaTje M.

Atlantic Canada & Rocky Mountains USA 4

St. Johns, donderdag 1 juli ’10

Vorig weekeinde was ik al begonnen aan dit blog, maar deze week was ik verder niet meer on-line, of er was ’s avonds helemaal geen WIFI of het werkte niet.
Nu zit ik in de hoofdstad, St Johns. Vandaag is het nationale feestdag, Canada Day, alles is gesloten en er zal vanavond wel veel gezopen worden, dat is namelijk feestvieren!
Zaterdag hoop ik de nachtboot te nemen terug naar Nova Scotia. Newfoundland was een mooie ervaring.

Newfoundland: Westcoast & Northern Peninsula.
Op de ferry naar Port-aux-Basques was alleen maar water te zien en veel mist.
Eerste indruk na aankomst en op weg naar Corner Brook deed me denken aan het landschap in de Yukon, veel struiken en lage bomen, ook veel dode dennen, heuvelachtig maar ook toendra-achtige stukken, afgewisseld met diepblauwe meertjes.
Het Gros Morne National Park heeft een afwisselende natuur, met 2 mooie wegen. Natuurlijk zijn er veel meer mooie weggetjes en paden, maar die zijn alleen voor wandelaars te voet. Een gemis.

Gros Morne NP: Western Brook Pond

Wel heb ik daar mijn 1e Moose ontmoet, die stond natuurlijk net na een bocht midden op de weg. Jammer genoeg was hij/zij sneller verdwenen dan ik kon stoppen om hem/haar te schieten (foto).

Het Noordelijk Schiereiland is behoorlijk desolaat en ik was gewaarschuwd dat daar weinig benzine te krijg zou zijn. Maar bij navraag bij de Tourist Info bleek dat onzin te zijn, In de diverse plaatsjes langs de kust waren benzine stations, weliswaar vaak alleen met de goedkoopste soort benzine van 87 oktaan, maar ook daar liep KaaTje M prima op.
Het landschap was schitterend, ruw, erg rotsig en verlaten. Met het weer heb ik geluk gehad, ondanks alle voorspellingen van regen heeft het maar 1 avond en nacht geregend, wel een dag veel mist. Hier hebben ze het gezegde dat “ als het weer je niet bevalt, dan moet je een half uur wachten” en zo is het ook. Van donkere dreigende wolken die ineens opgelost blijken te zijn en dan is het weer zonnig!

Cape Norman

In het hoge noorden is een archeologische site van de eerste Viking nederzetting in Newfoundland. De feitelijke site bestaat enkel uit lichte verhevenheden van de bodem, maar ze hebben enkele gebouwen nagebouwd en dat is best indrukwekkend, temeer vanwege de desolaatheid van de omgeving. Toch wel stoere jongens die Vikkingen!!

L'Ainse aux Meadows

Ook heb ik daar mijn eerste en enige IJsberg langs de kust zien drijven, imponerend. Het is dit jaar een slecht jaar zeggen ze.

Gunners Cove

Op de terugweg ben ik speciaal een omweg gereden omdat daar een overvloed aan Moose zou zijn, maar die waren kennelijk op zondag naar de kerk of zo, ik heb er maar gezien op die route.
Qua wegen valt het gebied tegen, eigenlijk is alles geasfalteerd. Alleen wat kleine afgelegen weggetjes, bijvoorbeeld naar een vuurtoren, zijn nog mooi gravel.

Cook's Harbour

Midden en Oostelijk Newfoundland.
De enige weg van west naar oost is de Trans Canada Highway (TCH), een echte snelweg met 3- en 4 baans stukken. Het landschap wordt vriendelijker, glooiender met grote dennen/berken bossen en grote meren. Nog afgeslagen naar 2 schiereilanden: Twillingate en Bonaviste. Aardige kustwegen om te rijden, maar met een gewoon bewoonbare indruk. Voor mijn verwachting van Newfoundland moet je echt wel in het westen zijn, naar het oosten toe wordt het steeds bewoonbaarder.
Bij Bonavista een Puffinskolonie bezocht. Puffins zijn de nationale trots van Newfoundland, kleine vogeltjes met een grote rode snavel. Deden me aan pinguins denken, maar dan anders.

Puffins bij hun nesten/holletjes