Atlantic Canada & Rocky Mountains USA 4

St. Johns, donderdag 1 juli ’10

Vorig weekeinde was ik al begonnen aan dit blog, maar deze week was ik verder niet meer on-line, of er was ’s avonds helemaal geen WIFI of het werkte niet.
Nu zit ik in de hoofdstad, St Johns. Vandaag is het nationale feestdag, Canada Day, alles is gesloten en er zal vanavond wel veel gezopen worden, dat is namelijk feestvieren!
Zaterdag hoop ik de nachtboot te nemen terug naar Nova Scotia. Newfoundland was een mooie ervaring.

Newfoundland: Westcoast & Northern Peninsula.
Op de ferry naar Port-aux-Basques was alleen maar water te zien en veel mist.
Eerste indruk na aankomst en op weg naar Corner Brook deed me denken aan het landschap in de Yukon, veel struiken en lage bomen, ook veel dode dennen, heuvelachtig maar ook toendra-achtige stukken, afgewisseld met diepblauwe meertjes.
Het Gros Morne National Park heeft een afwisselende natuur, met 2 mooie wegen. Natuurlijk zijn er veel meer mooie weggetjes en paden, maar die zijn alleen voor wandelaars te voet. Een gemis.

Gros Morne NP: Western Brook Pond

Wel heb ik daar mijn 1e Moose ontmoet, die stond natuurlijk net na een bocht midden op de weg. Jammer genoeg was hij/zij sneller verdwenen dan ik kon stoppen om hem/haar te schieten (foto).

Het Noordelijk Schiereiland is behoorlijk desolaat en ik was gewaarschuwd dat daar weinig benzine te krijg zou zijn. Maar bij navraag bij de Tourist Info bleek dat onzin te zijn, In de diverse plaatsjes langs de kust waren benzine stations, weliswaar vaak alleen met de goedkoopste soort benzine van 87 oktaan, maar ook daar liep KaaTje M prima op.
Het landschap was schitterend, ruw, erg rotsig en verlaten. Met het weer heb ik geluk gehad, ondanks alle voorspellingen van regen heeft het maar 1 avond en nacht geregend, wel een dag veel mist. Hier hebben ze het gezegde dat “ als het weer je niet bevalt, dan moet je een half uur wachten” en zo is het ook. Van donkere dreigende wolken die ineens opgelost blijken te zijn en dan is het weer zonnig!

Cape Norman

In het hoge noorden is een archeologische site van de eerste Viking nederzetting in Newfoundland. De feitelijke site bestaat enkel uit lichte verhevenheden van de bodem, maar ze hebben enkele gebouwen nagebouwd en dat is best indrukwekkend, temeer vanwege de desolaatheid van de omgeving. Toch wel stoere jongens die Vikkingen!!

L'Ainse aux Meadows

Ook heb ik daar mijn eerste en enige IJsberg langs de kust zien drijven, imponerend. Het is dit jaar een slecht jaar zeggen ze.

Gunners Cove

Op de terugweg ben ik speciaal een omweg gereden omdat daar een overvloed aan Moose zou zijn, maar die waren kennelijk op zondag naar de kerk of zo, ik heb er maar gezien op die route.
Qua wegen valt het gebied tegen, eigenlijk is alles geasfalteerd. Alleen wat kleine afgelegen weggetjes, bijvoorbeeld naar een vuurtoren, zijn nog mooi gravel.

Cook's Harbour

Midden en Oostelijk Newfoundland.
De enige weg van west naar oost is de Trans Canada Highway (TCH), een echte snelweg met 3- en 4 baans stukken. Het landschap wordt vriendelijker, glooiender met grote dennen/berken bossen en grote meren. Nog afgeslagen naar 2 schiereilanden: Twillingate en Bonaviste. Aardige kustwegen om te rijden, maar met een gewoon bewoonbare indruk. Voor mijn verwachting van Newfoundland moet je echt wel in het westen zijn, naar het oosten toe wordt het steeds bewoonbaarder.
Bij Bonavista een Puffinskolonie bezocht. Puffins zijn de nationale trots van Newfoundland, kleine vogeltjes met een grote rode snavel. Deden me aan pinguins denken, maar dan anders.

Puffins bij hun nesten/holletjes