Trans Canada
Vanaf Quebec was het echt Trans Canada, veel ‘boring’ kilometers over grote rechte, vlakke Highways naar het westen. Dagen van 8 uur rijden en zo’n 600 kilometer en dat met slechts zo’n half uur in totaal aan pauze voor tankstops. It’s a long way en Ontario is groot.
Tja, ik heb 2 Highlights voor deze reis en dat is Atlantic Canada (Nova Scotia en Newfoundland) en de Rocky Mountains met z’n vele parken in de US. En daartussen is veel niks, zo’n dikke 3 duizend kilometer.
In Canada ben ik doorgereden tot vlakbij de grens van Ontario en Manitoba. In Dryden ben ik een paar dagen blijven plakken bij vrienden van vrienden, die ik in het voorjaar 5 minuten toevallig in Nederland op straat ontmoet had. Geweldig relaxed leven daar aan een meer in een behoorlijk afgelegen gebied (naar onze begrippen). Heb daar voor het eerst van mijn leven gevist en ben een paar vrienden rijker geworden.
De grens naar de US heeft me 3 kwartier gekost en al die tijd waren er 3 ambtenaren voor mij bezig en dat voor 6 dollar (voor het visum). Al de bagage op de motor werd met handschoenen aan secuur doorzocht en de tomaat en knoflookbol die ze vonden moesten echt vernietigd worden, want die konden best van chinese oorsprong zijn, een stuk droge worst was geen probleem, want die was van canadese origine! Mijn wapens, een bijl en een grote spuitbus met pepperspray tegen beren, waren kennelijk geen enkel probleem. De koffers zijn wel onderzocht, maar het vakje bij de tank en onder het zadel had niet hun belangstelling, terwijl ik daar van alles had kunnen verstoppen, geen drugs want er liep ook een snuffelhondje rond. Maar daar ging het ook niet om, ’t ging alleen om landbouwrisiko’s ( besmettingen). Verder zaten mijn gegevens van 4 jaar geleden Alaska nog in het systeem en was er geen reden om mij onbetrouwbaar te achten. Overigens werd er helemaal niet gevraagd naar de papieren van KaaTje M, niet naar zijn verblijfvergunning en ook niet naar zijn verzekeringspapieren.
Minesota en North Dakota zijn grotendeels zo vlak als de Noordoostpolder, maar dan wel de hele dag door! Vandaag in Bismarck nieuwe sloffen voor KaaTje M gekocht, we hadden de oude echt zo goed afgereden op de lange rechte highways dat in het midden het canvas er bijna doorheen kwam.
Het zou echt zonde geweest zijn om nieuwe banden bloot te stellen aan die lange rechte trajecten en vanaf morgen komen er mooie wegen door de parken van T. Roosevelt en Mt. Rushmore, dan is lekker profiel noodzaak!
Grappig is dat ook hier je in een andere wereld terecht komt zodra je de grens bent overgestoken, net als naar Belgie! Het heeft hier een hoog cowboy gehalte en inderdaad is hier alles big, bigger of biggest, vooral veel peoples. Een groot voordeel hiervan is dat je jezelf als superslank kunt beschouwen.
Nog even een opmerking over het, Franstalige, Quebec. Naar mijn gevoel zijn de mensen daar echt afstandelijker. Zelfs door motorrijders werd ik daar amper aangesproken in tegenstelling tot in de andere provincies. Wel hebben ze daar fatsoenlijk brood, in tegenstelling tot de altantische provincies, waar het brood weliswaar 14 dagen goed blijft in de motor, maar alleen enigszins te eten is na roosteren. Dan nog moet je je tanden direct poetsen als je niet de hele dag rond wil lopen met een kleffe, niet weg te krijgen, plak tussen je tanden en kiezen.
Aan je band te zien weinig bochten gehad, kijk je uit dat je niet in slaap valt op die lange rechte stukken.
BeantwoordenVerwijderenKomen er nu weer mooie stukken aan?
Klopt, was al een keer in slaap gesukkeld, maar gelukkig wordt je van de rand van de weg weer wakker.
BeantwoordenVerwijderenVandaag in het T. Roosevelt Park gereden, gelukkig weer bochtenwerk. Het valt nu ook gelijk op dat ie veel fijner stuurt in bochten. Tja ik had al dagen geen bocht gezien.