Rocky Mountains USA 11

Moab, 27 aug. 10


Utah is een staat met heel veel mooie parken. Het is verbazingwekkend hoe de amerikanen het klaar hebben gekregen om in elk park zoveel mooie natuurlijke monumenten bijeen te brengen. Zelf zeggen ze natuurlijk dat ze dat met Gods Hulp hebben gedaan. En niet alleen in de parken maar ook op de gewone wegen kom je soms juweeltjes tegen, zoals de Red Canyon op de Hwy 12. Dat is trouwens een heerlijke highway van Panguitch tot aan Torrey.

Sinds de vorige keer heb ik zo’n beetje een rondje Parken gereden:
Zion NP
Brice Canyon NP
Capitol Reef NP
Glen Canyon Nat. Recreation Area
Natural Bridges Nat. Monument
Monument Valley Navajo Tribal Park
Canyonlands NP
Arches NP

Omdat foto’s meer zeggen dan woorden hieronder wat plaatjes.

Tussen de bedrijven door hebben we her en der ook nog wel wat dirt roads gereden, maar omdat het vorige week nogal slecht weer geweest schijnt te zijn, waren ook nogal wat wegen gesloten.
De slechtste dirtroad tot nu toe was in Monument Valley, een indianen park, waar ze wel geld vangen, maar niet aan het park besteden. Daar vlakbij, bij Mexican Hat, waren prachtige gravelroads: Moki Dugway en de Valley of the Gods, vooral in deze laatste valley voelden KaaTje M en ik ons echt thuis.

Gisteren een Engelsman ontmoet, die me vertelde dat er dit weekeinde een Meeting van Horizons Unlimited is in Silverton (Colorado). Naar dat gebied wilde ik volgende week gaan, maar nu ga ik morgen naar de meeting toe.
Zion NP:

Red Canyon:

Bryce NP:

Burr Trial Rd:

Glen Canyon:

Natural Bridges:

Moky Dugway:

Valley of the Gods

Monument Valley:

Arches NP:

Rocky Mountains USA 10

Springdale (Utah), 19 aug. 10


Zo’n 10 dagen uit de ether geweest, niet omdat ik geen internetaccess had, maar omdat ik zo ontzettend veel gedaan heb deze tijd. Druk, druk, druk. Ook heb ik heel veel bijzondere indrukken te verwerken gehad, zoals hieronder wel zal blijken.
Vorige keer zat ik nog aan de koude kust, 12-15 graden, de volgende dag bij Los Angeles landinwaarts gelijk weer 30. Zelfs de temperaturen in de USA zijn ook extreme uitersten.

Goed, de kustweg, de Highway 1 van San Francisco naar Los Angeles, waarvan iedereen zegt dat je die gereden moet hebben, viel mij dik tegen. Er zitten 2 mooie stukken in die in en/of langs een Park lopen en de rest is saai, vlak en met veel snelweg. Maar die 2 stukken zijn dan wel echt wel mooi, althans naar Amerikaans begrip. Natuurlijk mag ik niet vergelijken met enkele schitterende kustwegen in Atlantisch Canada.

Highway 1

L.A. heb ik maar overgeslagen en in de spits over volle, hete snelwegen gepasseerd en doorgereden naar Big Bear Lake, een heerlijk koel skioord in de bergen. Om door zo’n grote stad je weg te vinden is de GPS een uitkomst!

Joshua Tree N.P.
100 Kilometer door de desert rijden om een Desert Park te bezoeken. Eigenlijk bestaat het Park uit 2 soorten woestijn, de lage, erg droge, zanderige met enkel cactussen en de hoger gelegen, met grote rotsklompen en de typische Joshua bomen.

Cactussen

Rotsen

Joshua Tree

Mojave NP.
Dat je voor dit park geen entree hoeft te betalen snap ik wel, er is eigenlijk niets bijzonders dat je niet ergens anders al hebt kunnen zien. Dus na het rondje door het park doorgereden naar Death Valley. Bovendien was het dorpje erbij ook niks, niet meer dan een strip met benzine, vreet en 1 verlopen motel. Langzaam aan maar zeker liep de temperatuur op tot een dikke 35 graden. Niet alleen de parken zijn woestijn, maar ze liggen natuurlijk ook in de woestijn!

Death Valley.
Deze Valley heet niet voor niets zo, een vlakte tussen 2 bergketens, daar blijft de woestijnwarmte wel lekker hangen! De zoutvlakte van Badwater is het diepste punt van de US, 84 meter onder de denkbeeldige zeespiegel. ’s Middags dik boven de 40 graden! Dat wordt dan te heet om te rijden op de motor. Toch ben ik er 2 keer in de lengte doorheengereden, ’s morgens want toen was het nog vrij ‘koel’, tussen de 35 en 40 gr. Heel indrukwekkend, vooral aan de oostkant in de buurt van Badwater, waar ook schitterende rots en kalksteenformaties zijn.

Zabriski Point

Badwater Saltflats

Las Vegas.
Moet je gezien hebben, hoe nieuwer de casino’s hoe spectaculairder. Ik ben er bij 1 binnen geweest, maar je wordt daar knettergek van al het lawaai. Verder, hoe groter, hoe kitcheriger. En het verkeer in de ‘Strip’ zit ’s avonds hopeloos vast en dat bij nog steeds bijna 40 graden.

Replica

Niet iedereen gokt in het Casino!

Grand Canyon.
Van Las Vegas via de Hooverdam naar de Grand Canyon. Ook daar was in het park geen hotel meer te krijgen, maar daar was wel een mooie camping. En heerlijk koel: 25 gr. ’s Avonds bij de tent en een kampvuurtje een biertje drinken met een andere motorrijder, terwijl op 15 meter van ons een groot hert achter mijn tent langs liep!

De Grand Canyon is zo indrukwekkend dat die niet te beschrijven is. Rondrijden langs de vele uitzichtspunten is prachtig, maar mijn hoogtepunt was wel een helicoptervlucht van bijna een uur over de Canyon. Bovendien had ik daarbij veel geluk gehad, een uur nadien brak er een hevig onweer los en de rest van de dag was het behoorlijk nevelig. De volgende dag met prachtig weer naar de Noord Rim gereden. Bij de brug over de Colorado rivier een, jonge, Condor zien vliegen, hoe sierlijk! Naar mijn idee waren de uitzichten aan de noordkant imposanter dan de zuidelijke, terwijl daar maar 10 % van de bezoekers naar toe gaan, tja je moet er wel een dagje voor rijden.

enkele impressies van de Grand Canyon

De afstanden hier in de US zijn vrij groot, sinds de vorige keer in S.L. Obispo alweer ruim 4000 kilometer gereden, vooral asfalt en de banden beginnen al behoorlijk hoekig te worden.
In totaal hebben we deze trip er al 22.500 km op zitten.

Rocky Mountains USA 9

San Luis Obispo, 8 aug. 10


Bonneville Salt plains & Yosimity NP.
Vanaf Yellowstone via Highway 89 zuidwaarts gereden naar Salt Lake City door uitlopers van de Rocky’s. Lekkere route om te touren. Het grote Salt Lake is een echt zout water meer, er kan ook gevaren worden! Vandaar door de droge, vooral zoutvlaktegebieden naar Bonneville, dat is de plaats waar de beroemde snelheidsrecords op wielen gereden en gebroken zijn. Op zich is daar niets te zien behalve een erg vlakke, droge, zoutvlakte vrijwel zonder begroeiing. Erg wit dus.

Jammer genoeg waren er geen meetapparatuur en geen officials aanwezig, dus ik kon geen record vestigen van de snelste, bepakte, KTM Adventure. Maar ook zonder dat we daar hebben kunnen rijden, denk ik dat KaaTje M de snelste zou kunnen zijn. Waarvan Acte.

Bonneville ligt op de grens met Nevada en zodra je die grens over bent zijn er enorme casino’s en speelpaleizen. Ik dacht dat alleen Las Vegas een groot gokgebeuren was, maar heel Nevada blijkt zo te zijn. Gokken en prostitutie is in deze staat een legaal gebeuren en de staat verdient er dik aan. In Nevada ben ik van oost naar west gereden, zo’n 700 kilometer door een kaal, heet, woestijnachtig gebied met temperaturen boven de 30 graden. Oppassen dus dat je niet teveel wegsuft!
In Carson City hadden we er in totaal alweer 17.000 km opzitten, dus het was weer tijd voor lekkere nieuwe olie voor KaaTje M. De monteur bij de dealer aldaar had nog nooit een kleine beurt gegeven aan een grote Adventure. Ik heb hem daarin dus maar onderwezen! Soms moest ik hem overtuigen van mijn gelijk met het werkplaatshandboek in mijn laptop…. Al met al is het in zo’n 2 uur goedgekomen en werd me maar $ 40 aan arbeidsloon in rekening gebracht.

Carson City ligt aan de rand van de Sierra Nevada, zodat ik via mooie paswegen naar het Yosimity NP kon rijden.
Het Yosimity is een prachtig rotsachtig park, met genoeg graniet om de hele wereld jarenlang van mooie aanrechtbladen te voorzien. Indrukwekkend en mooie motorwegen.

Ik had altijd begrepen dat de amerikanen zich zo netjes aan de maximum snelheid zouden houden, maar dat is helemaal niet waar, althans op de rechte weg. In de bochten staan ze op de rem. Eigenlijk geven ze gas op die plaatsen waar je kunt passeren en remmen ze hinderlijk in de zo heerlijk te rijden bochten. De enige oplossing was dus om met vol gas en vlammende, bulderende pijpen te passeren op een recht stuk. Geen probleem, want na een volgende bocht waren ze me toch uit het oog verloren! Overigens lopen er ook net ten noorden van het park heerlijke paswegen door de Sierra en daar was zo weinig verkeer dat ik in 90 kilometer maar 3 auto’s heb hoeven te passeren! Dat was weer eens lekker sleuren, goed om het profiel in het midden van de banden wat te kunnen sparen…. Dat is wel hard nodig met deze lange afstanden. Een geluk is dat de benzine in de USA wat betaalbaarder is dan in Canada, een dikke 3 dollar per gallon, oftewel een krappe dollar per liter. In Eurodollars iets van 70 cent per liter.

Iets anders is dat we ons in Europa niet zo druk moeten maken over de verschillen per land. Als je hier de verschillen tussen de staten ziet is het bij ons nog maar peanuts! En niet alleen op belastinggebied, maar ook wetgeving voor pompstations. Hier in California zit er op het tankpistool een bescherming tegen de gasdampen bij het tanken, voor het milieu!! En dat terwijl je hier op de weg soms kotsmisselijk wordt van de onverbrande benzinelucht achter hun veelcylinders. Natuurlijk passen die dingen niet op de motor, dus tanken is hier synoniem met geklooi. Ook is in California het betalen met creditcard beveiligd met een postcode, niet met pincode dus. Dus voortdurend gezeik met niet geaccepteerde visacard. Ook politiek is er niet zoveel verschil, in Europa hebben we de malloot Berlusconi, maar hier heb je ook malloten zoals Schwartsenegger, Palin en het broertje van Bush! En ook hier maken ze zich druk over zaken zoals de vakantie van de presidentsvrouw in Spanje. En in California wordt steeds meer Marihuana gerookt, zodat er stemmen opgaan om dat te legaliseren.

Ik zit nu in San Luis Obispo, vlakbij Los Angeles aan de Highway 1 langs de kust.

Vandaag een rustdag gehouden. Overigens, jullie zullen het niet geloven, het is hier 10 – 15 graden, ik heb mijn “winter”kleding weer nodig. Terwijl het bij Yosimity dik 30 graden was.

Rocky Mountains USA 8

Logan (Utah), 1 aug. '10


Het Yellowstone NP en Grand Teton NP.

Beide parken zijn schitterend en groots, prachtige natuur en veel wilde dieren.

Een probleem zijn de vele toeristen in de zomervakantietijd. Logies moet ruim tevoren besproken zijn anders kun je het schudden, zelfs de kampeerterreinen, waarvoor geldt ‘wie het eerst komt, het eerst maalt’, zijn al rond het middaguur vol. Ondanks de drukte werd er ook volop aan de wegen gewerkt, als werkgelegenheidplan wegens de economische crisis. Ondanks dat ik al om 11 uur ’s morgens bij de parkpoort was kon ik pas na 3 uur een plek vinden op een meer afgelegen camping in het noorden, die een paar speciale plaatsen had voor motorrijders. Maar geen schaduw, dus de volgende ochtend ben ik al vroeg verhuisd naar een mooiere camping tussen de bomen en daar ben ik een paar dagen blijven staan.

Op de centrale ‘parkrondweg’ was het file rijden en als er in de verte wat bisons of zo te zien waren was er gelijk een enorme opstopping, want iedereen stopt ff op de weg om foto’s te maken, slechts een enkeling parkeert de auto even verderop langs de weg om terug te lopen. Dus je hebt zo een lange bijna stilstaande file. Het verbaast me te zien hoeveel mensen proberen een foto te maken van een beest ver weg met een standaard digitaal kamera’tje. Een gemiddeld gezin heeft minstens 5 kamera’s, ma en de kinderen elk een en pa 2! Pa heeft natuurlijk ook de grootste!

De 2e dag ben ik in het Noordoosten het park uitgereden om de prachtige Beartooth passroad te rijden (11.975 footh). Een echte pasweg en weinig verkeer; KaaTje M heeft kunnen genieten!

Op de relatief rustige uitvalsweg van het Park heb ik die dag het meeste wild gezien en dicht genoeg bij de weg om wat aardige plaatjes te kunnen maken.

Grizzly beer met 2 jongen

Bisons

Berggeiten

Vosje

Antilopen, voor de beek

en erover

Verder is het park ook een groot vulkanisch gebied, met veel stinkende borrelende, stomende poelen met de mooie kleuren van diverse aardse mineralen. Ook zijn er enkele geysers, maar die spuiten vrij onregelmatig. Kennelijk hebben ze hier nog niet van de Nieuw Zeelandse truc gehoord om een geyser op een vaste tijd te laten spuiten (waspoeder ontspant).

Ik ben nu op weg naar Bonneville,de zoutvlakte waar ’s werelds snelheidsrecords verreden worden.
Liefhebbers raad ik aan de film “ The World’s Fastest Indian” te zien.
http://en.wikipedia.org/wiki/The_World's_Fastest_Indian